ခါကာဘိုရာဇီ သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အျမင့္ဆုံးေတာင္ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း တိဗက္-ျမန္မာ နယ္စပ္အနီးတြင္ ရွိသည္။ ဟိမဝႏၲာ ေတာင္တန္းႏွင့္ ဆက္သြယ္လၽွက္ရွိၿပီး ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ၅,၈၈၁ မီတာ (၁၉,၂၉၆ ေပ) ျမင့္သည္။
အျမင့္ေပ ၁၉,၂၉၆ ရွိၿပီး အခ်ိဳ႕ေသာ မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ၁၉,၃၁၄ ေပ ျမင့္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေျမာက္လတၱီတြဒ္ ၂၈°၁၈’ အေရွ႕ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၉၇°၃၂’ အၾကားတြင္ တည္ရွိသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ဆီးႏွင္းမ်ား ဖုံးလႊမ္းလ်က္ရွိသည္။ တိဗက္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ အျဖစ္လည္း ပိုင္းျခားထားသည္။ တိဗက္နယ္စပ္ႏွင့္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔သာ ေဝးသည္။ မခ်မ္းေဘာၿမိဳ႕၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ မိုင္ ၈ဝ ေက်ာ္တြင္ ရွိသည္။
ခါခါဘိုရာဇီ ဆိုသည္မွာ တိဗက္အမည္ ျဖစ္သည္။ တိဗက္ဘာသာစကားအရ ခါ ဆိုသည္မွာ ႏွင္း ျဖစ္ၿပီး ခါဘို ဆိုသည္မွာ အျဖဴဟု အဓိပၸါယ္ ေကာက္ယူႏိုင္သည္။ ခါကာဘိုရာဇီ ဆိုသည္မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ရဝမ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ စကားျဖစ္ၿပီး ခါကာပူ ဆိုသည္မွာ အသံမ်ားထြက္ျခင္း၊ ေျပာျခင္း ရာဇီ ဆီသည္မွာ ေတာင္ ဟု အဓိပၸာယ္ရ၍ အသံထြက္ေသာေတာင္ ဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။
ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ထိပ္သို႔ ယေန႔အထိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦးပါဝင္ေသာ ေတာင္တက္အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕သာလၽွင္ ေျခခ်ႏိုင္ျခင္းရွိေသးသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး Takashi Ozaki နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေအာင္စည္တုိ႔က ၁၉၉၆ခုႏွစ္မွာ ပထမဆုံးတက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၂၃ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယေျမတိုင္းအဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ ပူတာအိုၿမိဳ႕ ေျမာက္ပိုင္းသို႔ လုပ္ငန္းသေဘာအရ ေရာက္ရွိခဲ့ရာ၌ ခါကာဘိုရာ ဇီေတာင္ကို ပထမဦးဆုံး ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ ေၾကာ တစ္ေလၽွာက္၌ ထင္း႐ႈး၊ ဝက္သစ္ခ်၊ ေမပယ္၊ ႐ိုဒိုဒင္ ဒရမ္ေခၚ ေတာင္ျမင့္ဇလပ္၊ ပရီျမဴလာ၊ လီလီ၊ ေျမကပ္သစ္ခြ စေသာ အပင္မ်ားကို ေတြ႕ရသည္။
ထိုေဒသေရခဲျပင္ ေအာက္ တြင္လည္း အသက္ရွည္ေဆးဟု နာမည္ေက်ာ္ေသာ မခ်စ္ဥ ေခၚ ဂမုန္းၾကက္သြန္ျဖဴမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ သားမင္းေခၚ တာကင္ေကာင္၊ ကဒိုးေကာင္ႏွင့္ ေတာင္ဆိတ္မ်ားကို ခါကာ ဘိုရာဇီေတာင္၌ ေတြ႕ရသည္။ ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ေၾကာ တစ္ေလၽွာက္တြင္ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားအျပင္ ထလုႏွင့္ ထ႐ုန္ လူမ်ိဳးမ်ားလည္း ေနထိုင္ၾကသည္။
ဩဂုတ္ ၂၀၁၄ တြင္ အားလုံး ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ပါဝင္ေသာ ေတာင္တက္အဖြဲ႕သည္ ေျမာက္ဘက္မ်က္ႏွာမွ တက္ရရန္ လမ္းေၾကာင္းသစ္ကို ရွာသည္။အဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္ႏွင့္ ကိုေဝယံမင္းသူတို႔သည္ ဩဂုတ္ ၃၁ ၌ ဒုတိယအဆင့္တက္သည့္အခါ ေတာင္ထိပ္သို႔ ေရာက္ၿပီး၊ အလံ၊ နာမည္ပါ စာတမ္းႏွင့္ ဘုရားပုံတို႔ကို ထားခဲ့သည္။
ေတာင္တက္သူမ်ားသည္ ေတာင္ထိပ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေရဒီယိုအားကုန္သြားရာ ေရဒီယိုအဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ေအာက္ဘက္ စခန္းသို႔ ျပန္မဆင္းႏိုင္ေသာ္၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ ေစလႊတ္ခဲ့ရသည္။ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ေတာင္တက္သူမ်ားကို ရွာေဖြေရးသည္ ေအာက္တိုဘာလအထိ ျပဳလုပ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဟယ္လီေကာ့ပတာလည္း ပ်က္က်ၿပီး၊ ပိုင္းေလာ့ တဦး ေသဆုံးကာ၊ က်န္ပိုင္းေလာ့ႏွင့္ ခရီးသည္ ေတာင္တက္သူတို႔မွာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ ၁၁ ရက္တာ ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။
ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၄ တြင္၊ National Geographic Society/ The North Face သည္ ဂမ္လန္ရာဇီေတာင္တက္အဖြဲ႕ သုံးခဲ့သည့္ အလားတူ ကိရိယာကို အသုံးျပဳ၍ ခါကာဘိုရာဇီ၏ အျမင့္ကို တိုင္းတာရန္ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ကို ေထာက္ပံ့ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။
၂၀၁၄ အုပ္စုကို ဟီလရီး အိုေနး ဦးေဆာင္ကာ၊ မတ္ ေဒးဗစ္ ဂ်င္ကင္း၊ ကိုရီ ရစ္ခ်တ္၊ ရီနန္ ေအာ့တာ့၊ အမၼလီ ဟာရင္းတန္ႏွင့္ ေတလာ ရီးတို႔ ပါဝင္သည္။ ၇ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၄ ၌ ဂ်င္ကင္း၊ ရစ္ခ်တ္ႏွင့္ ေအာ့တာ့ တို႔ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ေတာင္ထိပ္ တက္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အျမင့္မီတာ ၅၇၄၂ (၁၈၈၄၉ ေပ)ဝယ္ ျပန္ဆင္းလာခဲ့ရသည္။ ေတာင္ထိပ္သည္ ေနာက္ထပ္ အျမင့္ေပ ၈၀၀ ( ၂၄၀ မီတာ) ေလာက္ဝယ္ တည္ရွိလိမ့္မည္ဟု သူတို႔က တြက္ခ်က္သည္။
ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း၊ အတြဲ(၂)
———————————
အရှေ့တောင်အာရှရဲ့အမြင့်ဆုံးတောင် (သို့) မြန်မာနိုင်ငံက ခါကာဘိုရာဇီတောင် အကြောင်းသိကောင်းစရာ (unicode)
ခါကာဘိုရာဇီ သည် အရှေ့တောင်အာရှ၏ အမြင့်ဆုံးတောင် ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံ အနောက်မြောက်ပိုင်း တိဗက်-မြန်မာ နယ်စပ်အနီးတွင် ရှိသည်။ ဟိမဝန္တာ တောင်တန်းနှင့် ဆက်သွယ်လျှက်ရှိပြီး ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် ၅,၈၈၁ မီတာ (၁၉,၂၉၆ ပေ) မြင့်သည်။ အမြင့်ပေ ၁၉,၂၉၆ ရှိပြီး အချို့သော မှတ်တမ်းများတွင် ၁၉,၃၁၄ ပေ မြင့်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ မြောက်လတ္တီတွဒ် ၂၈°၁၈’ အရှေ့လောင်ဂျီတွဒ် ၉၇°၃၂’ အကြားတွင် တည်ရှိသည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဆီးနှင်းများ ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသည်။ တိဗက်နှင့် မြန်မာနိုင်ငံ နယ်နိမိတ် အဖြစ်လည်း ပိုင်းခြားထားသည်။ တိဗက်နယ်စပ်နှင့် နှစ်မိုင်ခန့်သာ ဝေးသည်။ မချမ်းဘောမြို့၏ အနောက်မြောက်ဘက် မိုင် ၈ဝ ကျော်တွင် ရှိသည်။
ခါခါဘိုရာဇီ ဆိုသည်မှာ တိဗက်အမည် ဖြစ်သည်။ တိဗက်ဘာသာစကားအရ ခါ ဆိုသည်မှာ နှင်း ဖြစ်ပြီး ခါဘို ဆိုသည်မှာ အဖြူဟု အဓိပ္ပါယ် ကောက်ယူနိုင်သည်။ ခါကာဘိုရာဇီ ဆိုသည်မှာ ကချင်ပြည်နယ်ရှိ ရဝမ်လူမျိုးများ၏ စကားဖြစ်ပြီး ခါကာပူ ဆိုသည်မှာ အသံများထွက်ခြင်း၊ ပြောခြင်း ရာဇီ ဆီသည်မှာ တောင် ဟု အဓိပ္ပာယ်ရ၍ အသံထွက်သောတောင် ဟု အဓိပ္ပာယ်ရပါသည်။ ခါကာဘိုရာဇီတောင်ထိပ်သို့ ယနေ့အထိ ဂျပန်နိုင်ငံသား တစ်ဦးနှင့် မြန်မာနိုင်ငံသားတစ်ဦးပါဝင်သော တောင်တက်အဖွဲ့ တစ်ဖွဲ့သာလျှင် ခြေချနိုင်ခြင်းရှိသေးသည်။ ဂျပန်လူမျိုး Takashi Ozaki နဲ့ မြန်မာလူမျိုး အောင်စည်တို့က ၁၉၉၆ခုနှစ်မှာ ပထမဆုံးတက်ရောက်နိုင်ခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။
၁၉၂၃ ခုနှစ်တွင် အိန္ဒိယမြေတိုင်းအဖွဲ့ တစ်ဖွဲ့ ပူတာအိုမြို့ မြောက်ပိုင်းသို့ လုပ်ငန်းသဘောအရ ရောက်ရှိခဲ့ရာ၌ ခါကာဘိုရာ ဇီတောင်ကို ပထမဦးဆုံး တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ခါကာဘိုရာဇီ တောင် ကြော တစ်လျှောက်၌ ထင်းရှုး၊ ဝက်သစ်ချ၊ မေပယ်၊ ရိုဒိုဒင် ဒရမ်ခေါ် တောင်မြင့်ဇလပ်၊ ပရီမြူလာ၊ လီလီ၊ မြေကပ်သစ်ခွ စသော အပင်များကို တွေ့ရသည်။ ထိုဒေသရေခဲပြင် အောက် တွင်လည်း အသက်ရှည်ဆေးဟု နာမည်ကျော်သော မချစ်ဥ ခေါ် ဂမုန်းကြက်သွန်ဖြူများကိုလည်း တွေ့ရသည်။ သားမင်းခေါ် တာကင်ကောင်၊ ကဒိုးကောင်နှင့် တောင်ဆိတ်များကို ခါကာ ဘိုရာဇီတောင်၌ တွေ့ရသည်။ ခါကာဘိုရာဇီ တောင်ကြော တစ်လျှောက်တွင် တိဗက်လူမျိုးများအပြင် ထလုနှင့် ထရုန် လူမျိုးများလည်း နေထိုင်ကြသည်။
ဩဂုတ် ၂၀၁၄ တွင် အားလုံး မြန်မာလူမျိုးများ ပါဝင်သော တောင်တက်အဖွဲ့သည် မြောက်ဘက်မျက်နှာမှ တက်ရရန် လမ်းကြောင်းသစ်ကို ရှာသည်။အဖွဲ့ဝင် နှစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုအောင်မြင့်မြတ်နှင့် ကိုဝေယံမင်းသူတို့သည် ဩဂုတ် ၃၁ ၌ ဒုတိယအဆင့်တက်သည့်အခါ တောင်ထိပ်သို့ ရောက်ပြီး၊ အလံ၊ နာမည်ပါ စာတမ်းနှင့် ဘုရားပုံတို့ကို ထားခဲ့သည်။ တောင်တက်သူများသည် တောင်ထိပ်သို့ ရောက်ပြီးနောက် ရေဒီယိုအားကုန်သွားရာ ရေဒီယိုအဆက်အသွယ် ပြတ်တောက်သွားသည်။ အောက်ဘက် စခန်းသို့ ပြန်မဆင်းနိုင်သော်၊ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့ စေလွှတ်ခဲ့ရသည်။ပျောက်ဆုံးနေသော တောင်တက်သူများကို ရှာဖွေရေးသည် အောက်တိုဘာလအထိ ပြုလုပ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ဟယ်လီကော့ပတာလည်း ပျက်ကျပြီး၊ ပိုင်းလော့ တဦး သေဆုံးကာ၊ ကျန်ပိုင်းလော့နှင့် ခရီးသည် တောင်တက်သူတို့မှာ ရှင်သန်ရေးအတွက် ၁၁ ရက်တာ ကြိုးစားခဲ့ရသည်။
နိုဝင်ဘာ ၂၀၁၄ တွင်၊ National Geographic Society/ The North Face သည် ဂမ်လန်ရာဇီတောင်တက်အဖွဲ့ သုံးခဲ့သည့် အလားတူ ကိရိယာကို အသုံးပြု၍ ခါကာဘိုရာဇီ၏ အမြင့်ကို တိုင်းတာရန် အဖွဲ့တဖွဲ့ကို ထောက်ပံ့ စေလွှတ်ခဲ့သည်။၂၀၁၄ အုပ်စုကို ဟီလရီး အိုနေး ဦးဆောင်ကာ၊ မတ် ဒေးဗစ် ဂျင်ကင်း၊ ကိုရီ ရစ်ချတ်၊ ရီနန် အော့တာ့၊ အမ္မလီ ဟာရင်းတန်နှင့် တေလာ ရီးတို့ ပါဝင်သည်။ ၇ နိုဝင်ဘာ ၂၀၁၄ ၌ ဂျင်ကင်း၊ ရစ်ချတ်နှင့် အော့တာ့ တို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် တောင်ထိပ် တက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း အမြင့်မီတာ ၅၇၄၂ (၁၈၈၄၉ ပေ)ဝယ် ပြန်ဆင်းလာခဲ့ရသည်။ တောင်ထိပ်သည် နောက်ထပ် အမြင့်ပေ ၈၀၀ ( ၂၄၀ မီတာ) လောက်ဝယ် တည်ရှိလိမ့်မည်ဟု သူတို့က တွက်ချက်သည်။
မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၂)